In de eerste week van december wordt er binnen onze familie vergaderd over het kerstdiner. Onder het genot van een glas wijn komen we met zijn tienen samen, gewapend met diverse kookboeken van alle bekende (top)koks. Zoals jullie weten maakt wijn de tongen los en hebben we binnen de kortste keren heerlijke discussies over al het lekkers dat eventueel met kerst gegeten kan worden. Na het overlijden van mijn moeder heb ik haar Franse en Bretonse kookboeken in bezit. De Bretonse zijn nog van mijn Memère (oma) geweest en hier kookte zij voor ons als kind heerlijke maaltijden uit, maar helaas beheersen wij het Bretons niet. De Franse kookboeken dateren uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en bevatten heerlijke recepten.
Een paar uur en een wat glazen wijn verder werd het steeds gezelliger, maar waren we niet veel verder gekomen dan schaaldieren, vis en een traditionele kalkoen of iets dergelijks. Mijn vrouw loopt van tafel af en komt een paar minuten later terug met een Frans kookboek, La Cuisine Familiale geheten, en legt het voor mij neer. Het is gedrukt in 1955 en heeft 500 recepten van hartig naar zoet, met zelfs iets over wijn en gedistilleerd. Ik blader door het boek en kom een los getypt vel tegen met een recept van allerlei lekkere dingetjes uit zee in aspic. Dit “visbrood” was vroeger een traditioneel onderdeel van het kerstdiner bij mijn ouders thuis. De kookcommissie besloot dat we een ouderwets diner zouden maken met dit recept aangevuld met recepten uit het Franse kookboek. De ingrediënten werden netjes opgeschreven, zodat de koks onder ons een paar dagen voor kerst gewapend met deze boodschappenlijst niets konden vergeten. De dag voor kerst gaan de amateurchefs aan de slag met de voorbereidingen en natuurlijk het voorproeven van de wijnen die uitgekozen zijn om de gerechten te begeleiden.
Gelukkig voor mij worden de wijnen goed bevonden. Tijdens het kerstdiner genieten we gezeten aan een lange tafel van de variatie aan ‘vissedingetjes’, zoals mijn zwager dat zo mooi omschrijft. Voor het hoofdgerecht hadden we gebraden kalkoen
en canard à l`orange. Van de eend met sinaasappelsaus staat in het kookboek een kleurenfoto:
Canard a l’orange – Eend met sinaasappelsaus
Voor het dessert had mijn vrouw een niet te versmaden appel- en een perentaart gebakken. Het gehele diner begeleid met wijnen uit Frankrijk om het af te leren.
Het was weer een geslaagde traditie die in 2012 zeker een vervolg zal krijgen.
Met vriendelijke wijngroet,
Michel van Tuil